ఈ జనరేషన్లో మనిషి కనీస అవసరాల్లోకి ఫోన్ చేరిపోయింది. మన శరీరంలో ఒక భాగం అయింది. స్మార్ట్ఫోన్ లేని ఇంటిని వెతకాలి అనుకోవడం అత్యాశే అవుతుంది. క్యాలెండర్ మారుతుంటే, ఫోన్లూ మారిపోతున్నాయి. నెలల గ్యాప్తోనే అప్డేట్ అయిపోతున్నాయి. ఎవరికి వాళ్ళు తమకి నచ్చిన అప్డేట్ వెర్షన్కు మారిపోతున్నారు. ఈ రోజు ఫ్రెండ్ చేతిలో కనిపించిన కొత్త ఫోన్… మళ్ళీ కలిసేలోగా మారిపోదని గ్యారెంటీ ఇవ్వలేం. అప్డేట్ అవ్వాల్సిన ఈ కాలంలో ఫోన్ మార్చడం తప్పడం లేదంటున్నారు. ఎవరినికదిపినా… పాత ఫోన్ల మీదే తమకు ప్రేమ అనీ, అదో నోస్టాల్జియా అనీ, కొత్త ఫోన్లు అవసరం మాత్రమే అనీ అంటున్నారు.
పాతవి ఎప్పటికీ ఒక జ్ఞాపకంగా మిగిలిపోయే ఉంటాయి. టైం, ట్రెండ్ వాటిని మన నుంచి దూరం చేయగలవు. కానీ మన ఆలోచనల నుంచి దూరం చేయలేవు. ఇప్పుడున్న స్మార్ట్ఫోన్స్ రోజుకోరకంగా మారిపోతున్నాయి. అందరినీ ఎట్రాక్ట్ చేస్తున్నాయి. ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే గాడ్జెట్స్ తమ చుట్టూరా మనుషులని తిప్పుకుంటున్నాయి. ఇంత టెక్నాలజీ మాయలోనూ ఎంతోమంది ఇప్పటికీ పాత బేసిక్ ఫోన్లను ఇష్టపడుతున్నారు.
అదో నోస్టాల్జియా…
బేసిక్ ఫోన్, మొద్దుసెట్ ఫోన్, సన్నపిన్ను ఛార్జర్, లావుపిన్ను ఛార్జర్… ఈ కాలంలో ఇలాంటి మాటలు వినపడే అవకాశమే లేదు. కానీ ఇప్పుడు మూడుపదుల వయసు దగ్గరిగా ఉన్నవాళ్లకూ, ఆపైన వయసు వాళ్లకూ ఆ మాటలు బలమైన నోస్టాల్జియా. వాళ్లను స్కూల్ వయసుకూ, కాలేజ్ వయసుకూ, ఒక పదేళ్ల వెనక్కీ తీసుకెళ్లే టైం మెషిన్. ఇప్పటికీ ఎంతో మంది, వాళ్లు వాడిన మొదటి ఫోన్ గురించి మురిపెంగా చెప్పుకుంటారు. అది కొనిచ్చిన వ్యక్తులను గుర్తుచేసుకుని హాపీగా ఫీల్ అవుతారు. ఉన్న కొద్ది ఎస్సెమ్మెస్లనూ జాగ్రత్తగా వాడుకున్న పొదుపుతనాన్ని గుర్తుచేసుకుని నవ్వుకుంటారు.
పాతవే గట్టివి…
అత్యంత అవసరమైన వస్తువుల జాబితాలో స్మార్ట్ఫోన్ చేరిపోయినట్టే, అత్యంత జాగ్రత్తగా చూసుకోవాల్సిన వస్తువుల జాబితాలోనూ స్మార్ట్ఫోన్ చేరిపోయింది. పొరపాటున చేయిజారి కింద పడిందా ఇక అంతే సంగతులు. స్క్రీన్ ఏమాత్రం డ్యామేజ్ అయినా, ఫోన్ కాస్ట్లో సగం బిల్ అవుతుంది. ఎంత కాస్ట్లీ ఆండ్రాయిడ్ ఫోన్ తీసుకున్నా, ఏడాది తర్వాత హ్యాంగ్ అవడం స్టార్ట్ అవుతుంది. ఇక ఎప్పుడైనా పొరపాటున నీళ్లల్లో పడిందా? ఆ ఫోన్ని దాదాపు మర్చిపోవాల్సిందే. కష్టపడి రిపేర్ చేయించుకున్నా, దాని పెర్ఫామెన్స్ అంతంతమాత్రంగానే ఉంటుంది. ఇలాంటి విషయాలలో పాత ఫోన్లే మహాగట్టివి. గట్టిగా గోడకేసి కొట్టినా, ఆ తర్వాత తీరిగ్గా అన్ని పార్ట్లనూ సెట్ చేసుకోవచ్చు. నీళ్ళలో పడిపోయినా, బయటికి తీసి… ఎంచక్కా ఎండలో ఆరబెట్టుకుని వాడుకోవచ్చు.
పాత బేసిక్ మొబైళ్లు ఎంత గట్టివైనా సరే, ఈ కాలానికి మాత్రం పెద్దగా ఉపయోగపడవు. ఇప్పుడున్న అవసరాలకు కచ్చితంగా ట్రెండీ స్మార్ట్ఫోన్ను తీసుకోవాల్సిందే. అయితే ఇప్పటికీ ఆ ఫోన్లను మర్చిపోలేని వాళ్లు బోలెడుమంది ఉన్నారు. ఒకవైపు స్మార్ట్ఫోన్ను వాడుతూనే మరోవైపు దాన్నీ ఉపయోగిస్తున్నారు. ఇంకొందరైతే అప్పుడు వాడిన ఫోన్లను ఇప్పటికీ భద్రంగా దాచుకుంటున్నారు.
లారీ ఎక్కినా అట్లనే ఉంది…
నేను బీటెక్లో ఉన్నప్పుడు మా నానమ్మ నాకు ఒక మోటొరోలా ఫోన్ కొనిచ్చింది. ఇప్పుడు ఆమె లేదు. కానీ నానమ్మ గుర్తుగా ఇప్పటికీ ఆ ఫోన్ని దాచుకున్నాను. మా ఫ్రెండ్స్ అందరిలోకీ ముందు ఫోన్ వాడింది నేనే. అదే కాకుండా నా మొబైల్కు చాలా ప్రత్యేకత ఉండేది. ఒకరకంగా చెప్పాలంటే అది కాలేజ్లో నాకు చాలా క్రేజ్ను తెచ్చిపెట్టింది. ఒకసారి క్లాస్మెట్స్ అంతా పిక్నిక్కి వెళ్లాం. అక్కడ ఒక చిన్న లేక్లో నా ఫోన్ పడిపోయింది. దాన్ని వెతికి బయటికి తీయడానికి గంటసేపు పట్టింది. ఇక దాని పని అయిపోయినట్టేనని అందరూ అనుకున్నారు. నాకూ ఏం చేయాలో తోచలేదు. కాసేపు ఎండలో ఉంచాను. ఒక అరగంట తర్వాత కాల్ వచ్చింది. గమ్మత్తుగా అది ఎప్పటిలానే పనిచేస్తూ ఉంది. మరోసారి నా ఫోన్ మీద నుంచి లారీ వెళ్లినా అట్లనే ఉంది. ఇలాంటి సంఘటనలు బోలెడున్నాయి. చెప్తే నమ్ముతారో లేదో కానీ నా ఫోన్తో నేను కుంకుడుకాయలని కూడా కొట్టుకునే వాడిని. ఇప్పుడున్న అవసరాల వల్ల స్మార్ట్ఫోన్కు మారిపోయాను. ఇప్పుడు ఎన్ని ఫీచర్స్ ఉన్న కొత్త ఫోన్లు వచ్చినా, నాకు నా పాతఫోన్ అంటేనే ప్రేమ. ఇప్పుడు వాడుతున్న ఫోన్ అవసరం. – రామాంజనేయిలు వడ్లమూడి
ఇవేవీ లేకపోతే…
నేను ఒక కార్పొరేట్ కంపెనీలో హెచ్ఆర్గా పనిచేస్తున్నాను. హైదరాబాద్లోనే ఉంటాను. డిగ్రీ ఫస్ట్ ఇయర్లో ఉన్నప్పుడు మా అమ్మ ఫోన్ కొనిచ్చింది. అందులో గేమ్స్ ఆడుతుంటే చాలా ఫన్ ఉండేది. వాడటానికి కూడా చాలా సౌకర్యంగా ఉండేది. పొరపాటున కిందపడ్డా ఏ ఇబ్బందీ ఉండేది కాదు. ఇప్పుడు వాడుతున్న స్మార్ట్ఫోన్ అలా కాదు. దీన్ని చాలా జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి. ఆ రోజుల్లో ఈ బాధ ఉండేది కాదు. అంతే కాకుండా నా మొదటిఫోన్తో నాకు చాలా జ్ఞాపకాలున్నాయి. ఇప్పటికీ అది గుర్తొస్తూనే ఉంటుంది. కానీ నా జాబ్లో ఉన్న అవసరాల వల్ల తప్పనిసరిగా స్మార్ట్ఫోన్ అవసరమైంది. ఈ మధ్యకాలంలో ఫొటోగ్రఫీపైనా ఆసక్తి పెరిగింది. దాంతో మంచి కెమెరా ఉన్న ఫోన్ అవసరముంది. ఇవేవీ లేకపోయి ఉంటే నా పాత ఫోన్నే వాడటానికి ఇప్పటికీ ఇష్టపడతాను. – రమ్య శ్రీ
అదే నాకొచ్చిన బెస్ట్ గిఫ్ట్
నేను ఇంటర్ సెకండ్ ఇయర్లో ఉన్నప్పుడు మా నాన్న ఫోన్ కొనిచ్చాడు. ఇప్పటికీ నాన్న ఇచ్చిన బెస్ట్ గిఫ్ట్ ఏదంటే, అదే చెప్తాను. దాంతో నాకు బోలెడన్ని మెమరీస్ ఉన్నాయి. ఎన్నిసార్లు కోపంతో కింద విసిరినా, ఎప్పట్లానే పనిచేసేది. అందులో స్నేక్ గేమ్ ఆడటం నాకు భలే సరదాగా అనిపించేది. నేను నా ఫోన్లో మొదటి కాల్ను హాస్టల్లో ఉన్న మా అక్కతో మాట్లాడాను. ఆ సీన్ ఇప్పటికీ నా కళ్ల ముందు కదులుతూనే ఉంటుంది. దాంతో చాట్ చేయడంలో చాలా కిక్ ఉండేది. ఇప్పుడు ఎన్ని అడ్వాన్స్ ఫీచర్స్ ఉన్న ఫోన్లు వచ్చినా, బోలెడన్ని యాప్లు వచ్చినా ఆ ఫీలింగ్ కలగడం లేదు. నేను ఇంటర్ సెకండర్ ఇయర్లో టౌన్ ఫస్ట్ వచ్చాను. దానికి నా ఫోన్ కూడా సాయపడింది. పొద్దున్నే 5 గంటలకు అలారం కొట్టిమరీ నిద్రలేపేది. ఆ ఫోన్ తర్వాత చాలా అడ్వాన్స్డ్ ఫోన్లను వాడాను. కానీ నాకు అదంటేనే బాగా ఇష్టం. అయితే ఇష్టం మాత్రమే సరిపోదు. ఇప్పటికీ అదే ఫోన్ని వాడాలంటే, బయటి ప్రపంచంతో పెద్దగా సంబంధాలు ఉండకుండా ఉండేందుకు సిద్ధపడాలి. – అజయ్ కుమార్ యిన్నమూరి
