‘నీతో నాకిక కుదురదు’ అన్నాడు వినయ్ తన భార్య శృతితో.
‘నేను అదే చెపుతున్నా. మీలో నాకు ప్యూచర్ కనిపించడం లేదు’ అంతే ధీటుగా అంది శృతి.
పావు గంట నుండి వాళ్ళ మాటలు వింటున్న లాయర్ మాలతికి విసుగొచ్చి.. ‘అబ్బబ్బ ఆపండి మీ గోల. ఇంతకీ మీకేం కావాలి?’ అని అడిగింది.
‘అర్జెంటుగా విడాకులు కావాలి’ అని చెప్పారు ఆ యువజంట.
మాలతికి ఆ జం టను చూస్తే ఒకింత ఆశ్చర్యం, ముచ్చట వేసింది. ఇద్దరికీ నిండా ముప్పై ఏండ్లు లేవు. చూడ్డానికి ‘మేడ్ ఫర్ ఈచ్ అదర్’ లా ఉన్నారు. కానీ, బిహేవియరే మ్యాడ్ ఫర్ ఈచ్ అదర్లా వుంది. తన దగ్గరకి వచ్చీరావడంతోనే ఒకరి మీద ఒకరు ఫిర్యాదులు మొదలుపెట్టారు. అరిచారు, గోల చేశారు. నోట్ పాడ్ తీసుకొని ‘‘ముందు మీ గురించి వివరంగా చెప్పండి” అంది మాలతి.
“నేను ముందు చెప్తా” ఆత్రంగా ముందుకొచ్చాడు వినయ్.
“అంతటా మీరే ముందుండాలి. మీ మాటే చెల్లు బాటు కావాలి’’ అలక పూనింది శృతి.
“ఇది పోలీస్ స్టేషన్ కాదు. ముందు ఫిర్యాదు చేసిన వారికి ప్రిఫరెన్స్ ఇవ్వడానికి’’ నవ్వుతూ శృతిని శాంత పర్చింది మాలతి.
వినయ్ చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు... “నేను గవర్నమెంట్ టీచర్ని. కష్టపడి చదివి ఈ స్థాయికొచ్చా. మా వాళ్ళు ఎన్నో ఆశలతో నన్ను చదివించి ఇంతవాడ్ని చేశారు. మావి మధ్య తరగతి బతుకులు. వేన్నీళ్లకు చన్నీళ్ళు తోడైనట్టు వుంటుందన్న ఆశతో ఈవిడ గారిని పెండ్లి చేసుకున్నా. ఫినిష్! మూడేండ్ల నుంచి మనఃశాంతి దూరమైంది. నాలాగే తను కూడా ఉద్యోగం వెలగబెడ్తుందని పెద్ద పోజు. పొగరు. అంతటా తన మాటే నెగ్గాలి” ఉక్రోషంగా చెప్తున్నాడు వినయ్.
“అబద్ధాలు చెప్పకండి. మర్యాదగా ఉండదు’’ మధ్యలో కలుగ చేసుకుంటూ అంది శృతి.
“తనను పూర్తిగా చెప్పనియ్యి. నువ్వు చెప్పేది వింటాను కదా” అంది మాలతి.
“ఇదిగో ఇలాగే అనవసరంగా మధ్యలో దూరి అంతా పాడుచేస్తుంది” చిరాగ్గా అన్నాడు వినయ్.
శృతి మూతిని మూడు వంకర్లు తిప్పింది.
“ మా పెండ్లికి ముందే చెప్పానండి. మా అమ్మానాన్నల్ని చూసుకొనే బాధ్యత మనదేనని. అప్పుడు సిన్సియర్గా తలూపింది. ఇప్పుడు తోక జాడిస్తోంది” అనడంతో రోషంగా “తోక జాడించడానికి నేను జంతువుని కాను” అంది శృతి.
“అదే నయం. కాస్తయినా విశ్వాసం చూపుతుంది” అన్నాడు వినయ్.
‘‘చూశారా..చూశారా. నన్ను జంతువుతో పోల్చి తిడుతున్నారు” అని ఆరోపించింది శృతి. ఆమెను సైగతో వారించింది మాలతి.
“ పెండ్లయిన మూడేండ్లకు ఇలా తింగరిగా ఉంటే... ముందు ముందు ఈ మహాతల్లితో ఎలా వేగాలి? తల్లిదండ్రులు కనిపించే దైవాలండీ. వాళ్లని ఆదరించకుంటే కొడుకుగా నా జన్మ ఎందుకు చెప్పండి?” బాధగా అన్నాడు వినయ్.
శృతిని మాట్లాడమంది మాలతి. “లాయరు గారు... ఎదగాలంటే ఎవరైనా కష్ట పడాల్సిందే. నేను మాత్రం తనకంటే ఎందులో తక్కువ? తనలాగే బాగా చదువుకున్నా. జాబ్ చేస్తున్నా. సంపాదిస్తున్నా. నాకు కోరికలు ఉండవా? ఆశలుండవా? ఆకాంక్షలుండవా? ఉద్యోగస్తురాలినై వుండి కూడా ప్రతి చిన్న అవసరానికి భర్త పై ఆధారపడే దౌర్భాగ్యస్థితి ఏ భార్యకు రావద్దండి’’ కళ్లొత్తుకుంటూ చెప్పింది శృతి.
శృతి మాటలకు అడ్డుపడుతూ “తన జీతంలో నుండి అవసరాలకు సరిపడా డబ్బులు తీసుకున్నాకే మిగతావి ఇస్తుందండీ. అయినా వాటిని నా సొంత ఖర్చులకో, జల్సాలకో ఖర్చు చెయ్యడం లేదు. ఆమె ఇష్టంతోనే మా భవిష్యత్ అవసరాల కోసం పొదుపు చేస్తున్నాం” అని చెప్పాడు వినయ్.
“రాక రాక ఎప్పుడైనా మా వాళ్ళు వస్తే ప్రేమగా పలకరించడు. మర్యాద చెయ్యడు. కానీ వాళ్ళ తరఫున బంధువులు ఎవ్వరూ వచ్చినా నేను ఆఫీస్ కి సెలవు పెట్టి మరీ సేవలు చెయ్యాలి. తనకు నచ్చినట్టుగా ఉండాలి. ఏమాత్రం తేడా వచ్చినా గొడవలు. ఎందుకీ తేడా? నా వ్యక్తిత్వానికి గుర్తింపు, విలువ లేదు. మరి దేనికీ కలిసి వుండడం.. తనే విడాకుల ప్రపోజల్ తెచ్చాడు సరే అన్నా” రోషంగా చెప్పింది శృతి.
అంతా విని మాలతి నిట్టూర్చింది. తన దశాబ్ద కాల లాయర్ వృత్తిలో ఎన్నో కేసులు చూసింది. వాదించింది. హత్యలు, దొమ్మీల వంటి క్రిమినల్ కేసులు. గృహహింస, వేధింపులు వంటి సివిల్ కేసులు. వాటితో పోలిస్తే వీళ్లది చిన్న కేసు. కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్, సర్దుబాటు ధోరణి లేనందువల్ల వచ్చిన సమస్య. వీళ్లకి కావాల్సింది లాయర్ కాదు. ఫ్యామిలీ కౌన్సెలర్. ఆ మాటే అంది మాలతి. ఆ పనికూడా చేశారట! అమ్మానాన్నను తన దగ్గర ఉంచుకోవాలని వినయ్. కాదు, కూడదని శృతి ఎవరూ వెనక్కి తగ్గరట! ఇక కలిసి ఉండడం కుదరదని, విడాకుల కోసం తన దగ్గరికి వచ్చారు. గాజు పెంకులాంటి కేసు జాగ్రత్తగా డీల్ చేయకపోతే భళ్ళున పగిలేలా వుంది. అనవసరమైన పంతాలకు పోతూ పచ్చని సంసారంలో నిప్పులు పోసుకుంటున్న ఈ యువ జంటకు విడాకులా!!!! నో...నో...అలా జరగకూడదు. వాళ్లని ఎలాగైనా ఆపేందుకు ట్రై చేయాలనుకుంది మాలతి.
“ విడాకులు సరే. కోర్టుకి రీజన్ ఏం చెప్తారు?’’
“అమ్మా నాన్న మా దగ్గర ఉండడం తనకు ఇష్టం లేదు. నాకు మాత్రం వాళ్లే సర్వస్వం. ఇక ఈ విషయంలో మా అభిప్రాయాలు కలిసే అవకాశం లేదు. అందుకే విడాకులు కావాలి” అన్నాడు వినయ్.
వినయ్ మాటలకు మాలతి తల అడ్డంగా ఊపింది. “ విడాకులకు మీరు చెప్పే కారణాలు సరిపోవు. మీలో ఎవరో ఒకరు గృహహింస బాధితులై ఉండాలి. శారీరక మానసిక వేధింపులకు గురై ఉండాలి. వాటిని సాక్ష్యాలుగా చూపి కోర్టును విడాకులు కోరవచ్చు. సో...మీ కేసులో బలం లేదు. ఐయామ్ సారీ” ఏదో విధంగా వాళ్ల ప్రయత్నాన్ని అడ్డుకోచూసింది మాలతి.
ఇద్దరు కొద్దిగా నిరాశ పడ్డారు.
“మీకు చట్టాలు, వాటి సెక్షన్ల గురించి క్షుణ్ణంగా తెలుసు. ఏదో సెక్షన్ కింద మాకు విడాకులు మంజూరయ్యేలా చూడండి... ప్లీజ్” అన్నారిద్దరు బతిమిలాడుతూ.
‘‘అది సరే శృతీ.. పెండ్లికి ముందు వినయ్ చెప్పాడట కదా.. వాళ్ళ అమ్మానాన్నలను చూసుకోవాల్సి ఉంటుందని” అడిగింది మాలతి.
“నేను మర్చిపోలేదు. అత్తయ్య వాళ్లు ఉండేది ఈ సిటీ పక్కనే ఓ పల్లెటూరు. గంట ప్రయాణం. మేం తరచూ వెళ్తూ పండుగలు అక్కడే చేసుకుంటాం. ఉద్యోగస్తుల గురించి మీకు తెలియంది కాదు. ఉరుకుల పరుగులు జీవితాలు. అద్దె ఇల్లు. ఆరోగ్యంగా ఉన్నంతకాలం అక్కడే ఉంటామన్నారు వాళ్లు. ఇటు ఉద్యోగం, అటు వాళ్ళను చూసుకోవడం ఇప్పటినుండే ఎందుకని కొంతకాలం ఆగుదామన్నా. ముందు ముందు ఎలాగూ తప్పదు. అంతే, ఆయన అంతెత్తున లేచారు. బోడి ఉద్యోగం మానెయ్యమని గొడవ చేశారు” అంది శృతి.
“వాళ్లకు వయసు మీద పడుతోంది. ఏ క్షణం ఎలా ఉంటుందో! మన దగ్గర వుంటే కనిపెట్టుకొని ఉండొచ్చు. అయినా ఆరోగ్యంతో ఉన్న వాళ్ళనే చూసుకొలేనీ దానివి, రేపు వాళ్ళు మంచాన పడితే చూస్తావన్న గ్యారంటీ ఏంటి? అందుకే నీతో తెగతెంపులు. అంత్య నిష్ఠూరం కన్నా ఆది నిష్ఠూరం మేలు కదా” కటువుగా అన్నాడు వినయ్.
ఎవరి వాదన వారిదే. ఎవరూ మెట్టు దిగడం లేదు.
“ సరే. మీ జీవితాలు మీ ఇష్టం. కానీ, విడాకులు మీరనుకున్నంత తొందరగా రావు. అన్నింటికంటే ముఖ్యంగా మీ పేరెంట్స్తో మాట్లాడారా?” అడిగింది మాలతి. మా జీవితాలు, మా నిర్ణయాలు మా ఇష్టం. ఇందులో వాళ్ల జోక్యం అనవసరం అన్నారిద్దరు.
కాసేపు ఇద్దరితో విడివిడిగా మాట్లాడి చూసినా ప్రయోజనం కనిపించలేదు ఆమెకు. చివరగా నోట్ పాడ్ చూస్తూ...‘‘లైఫ్ అన్నాక కాస్త పట్టువిడుపులు ఉండాలి.ఒకసారి మీ ఇద్దరూ ఓపెన్గా మాట్లాడుకుంటే పరిష్కారం దొరుకుతుంది” అంది మాలతి.
“ఫ్యామిలీ కౌన్సెలర్లా మాట్లాడకండి. మాకు విడాకులు కావాలి. అందుకే మీ దగ్గరకొచ్చాం” అన్న వినయ్ మాటలకు ఆమె మనసు నొచ్చుకుంది. వాళ్ళను వారం తర్వాత రమ్మంది. వారంలో ఇద్దరు వేరు వేరుగా ఫోన్లు చేశారు. షరా మామూలే. ఒకరిపై ఒకరు ఆరోపణలు చేశారు. విడాకులు తొందరగా కావాలన్నారు. ఓ రోజు మాలతి కోర్టులో ఉన్నప్పుడు శృతి ఫోన్ చేసి ఏడ్చింది. జాబ్కు వెళ్లనివ్వడం లేదట. ఇంట్లో వంటావార్పు బంద్ అట. హోటల్ నుండి వేరు వేరు పార్శిల్స్ తెప్పించుకుంటున్నారట.మాలతి శృతిని ఓదార్చి వినయ్తో మాట్లాడతానంది. ఆమెలో కొద్దిగా కంగారు మొదలైంది. గోటితో పోయేదానికి గొడ్డలి వెతుకుతున్నారు. రెండు రోజుల తర్వాత ఫోన్ చేసి వినయ్ని ఆఫీసుకి రమ్మంది.
‘‘మీ ఆవిడ ఫోన్ చేసింద’’ని శృతి పేరు ఎత్తగానే సర్రున లేచాడు. “చేస్తుంది. ఎందుకు చేయదు? ఉన్నవీ, లేనివీ చెప్పి ఉంటది’’ అన్నాడు.
“విడాకులకు అప్లయ్ చేసుకున్నారు కదా. మరి ఇంకా ఎందుకు గొడవలు’’ అంది మాలతి.
“అమ్మానాన్నను తిడితే ఎలా? ఇలా కావడానికి వాళ్లే కారణమట. కన్నవారి కోసం కట్టుకున్న తనకి అన్యాయం చేస్తున్నానట. ఇంట్లో పొయ్యి వెలిగించక మూడు రోజులైంది. ఇదెక్కడి న్యాయం? నాది తప్పెలా అవుతుంది? వాళ్లకు నేనే దిక్కు మరి చూసుకోవద్దా!’’ అన్నాడు వినయ్.
‘కూల్ వినయ్ ముందు టీ తాగు...’ అంది మాలతి.
ఇంతలో పొట్టిగా, సన్నగా ఉన్న ఒకతను వచ్చి ఇద్దరికీ టీలు ఇచ్చి వెళ్ళాడు. వినయ్కి టీ తాగాక అప్పటిదాకా ఉన్న ఆవేశం తగ్గింది. గదిని పరిశీలించాడు.పెద్ద పెద్ద రోజ్ వుడ్ షెల్ఫ్లు వాటి నిండా లా పుస్తకాలు.
“ఈ వారంలో ఒక రోజైనా కూర్చుని మాట్లాడుకున్నారా?” అని అడిగింది మాలతి.
“పెండ్లై మూడేండ్లు గడిచినా... కూర్చొని మాట్లాడుకుంది లేదు. నేను ఒకటంటాను. వెంటనే తను అది కాదంటుంది. అంతే ఇక ఆ రోజంతా ఇంట్లో గొడవే. తనకు బాగా ఇగో. ఉద్యోగం చేస్తోంది కదా. ఇంటాబయట అందరు తన మాటే వినాలి. నో.. నో..అలాంటి వ్యక్తితో కూర్చొని మాట్లాడటమా! తను తగ్గే దాకా నేను తగ్గను” తేల్చి చెప్పాడు వినయ్.
ఇంతలో బయట ఆడుకుంటున్న నాలుగేండ్ల పాప చైర్లో కూర్చున్న మాలతిని చుట్టేసింది. శృతి నాతో సఖ్యంగా ఉంటే ఇలాంటి పాప ఉండేది. నాకా అదృష్టం లేదు అనుకున్నాడు వినయ్.
“ మీ పాపా అండి” అని అడిగాడు వినయ్.
‘‘అవును..తన పేరు ముగ్ధ. అంకుల్కు హాయి చెప్పమ్మా” అంది మాలతి.
‘‘హాయ్..అంకుల్’’ అంది ముగ్ధ నవ్వుతూ. పాపను చూస్తూ ‘‘మీ వారు ఏం చేస్తారు మేడం’’ ఆసక్తిగా అడిగాడు.
‘‘ఒక నిమిషం... తననే పిలుస్తా నుండు’’ అంటూ భర్తను పిలిచింది.
వంట గదిలో నుండి ఇందాక టీ తేచ్చిన వ్యక్తి గరిట పట్టుకొని వచ్చాడు. ‘‘టీ తాగారా” నవ్వుతూ అడిగాడు వినయ్ను. అవునని తల ఊపి వినయ్ లోపలికి చూస్తున్నాడు ఆమె భర్త కోసం.
“వినయ్, ఇటు చూడండి. ఈయనే మా వారు. పేరు శ్రీకర్. ట్రాన్స్కోలో జాబ్ చేస్తారు” అంటూ పరిచయం చేసింది. ఒక్క క్షణం వినయ్ తడబడ్డాడు. నవ్వుతూ షేక్ హ్యాండ్ ఇస్తున్న శ్రీకర్తో చేయి కలుపుతూ అయోమయంగా చూశాడు.
“ఈ రోజు వంట మనిషి రాలేదు. ఈ టైంకు నేను టీ తాగుతానని తనే టీ చేసుకుని తెచ్చారు. తను వంట బాగా చేస్తారు. మంచి ఫిలాసఫర్ కూడా’’ నవ్వుతూ చెప్పింది మాలతి. కాస్త తేరుకొని ఇద్దరికీ ‘సారీ’ చెప్పాడు వినయ్.
‘‘ఈ రోజు లంచ్లోకి ఏం స్పెషల్ చేయమంటావు డియర్’’ అదే చెరగని చిరునవ్వుతో అడిగాడు శ్రీకర్. ‘‘మీరు రెస్ట్ తీసుకోండి. ఈ రోజు నేనే వంట చేస్తా’ అంది మాలతి.
‘‘మమ్మీని డిస్టర్బ్ చెయ్యొద్దు.రా నాన్నా” అంటూ పాపను లోపలికి తీసుకెళ్లాడు శ్రీకర్. ఎందుకో అక్కడ వినయ్కి ఒక్క క్షణం ఉండాలనిపించలేదు. డైవోర్స్ డాక్యుమెంట్లు త్వరగా రెడీ చెయ్యమని చెప్పి బయటపడ్డాడు. ‘‘ఏం మగ పుట్టుక. భార్యకు టీ అందించే ఇలాంటి వాళ్ళు కుడా వుంటారా!!! లంచ్లోకి ఏం స్పెషల్ చేయమంటావ్ డియర్”అట అంటూ వ్యంగ్యంగా శ్రీకర్ మాటలు ఇమిటేట్ చేసి, తిట్టుకున్నాడు. కానీ, శ్రీకర్ మాటలు, పనులు సహజంగా, స్వచ్ఛంగా ఉన్నాయనిపించింది. వారిద్దరి మాటల్లో దాపరికం, కల్మషం కనిపించలేదు.
“ఉదయం నుండి చూస్తున్నా. అదోలా ఉన్నావు. నీ ఆరోగ్యం బాగానే ఉంది కదా” అంది శృతి ఆఫీసులో తన బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అయిన హిమ నుదుటిని తాకుతూ.
“నిన్నటి వరకు బాగనే ఉన్నా శృతి. ఇక ఈ రోజు నుండి నా జీవితంలో ఆనందం ఆవిరి అవుతుంది” అంది బాధగా.
“ఆనందం ఆవిరి కావడం ఏమిటి?” అర్థం కానట్టు చూసింది శృతి.
“మా ఆడపడుచు. ఈ రోజు నుండి ఇక ఎప్పటికీ మా ఇంట్లోనే ఉండ బోతోంది...’’, “ఆమె మీ ఇంట్లో ఉండిపోవడం ఏమిటి. అర్థమయ్యేలా చెప్పు...’’
‘‘చెప్తే పరువు పోతుంది. మా అత్తగారి తరఫు వాళ్ళ ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంత మాత్రమే. మా ఇద్దరి సంపాదనతో కష్టపడి కూడబెట్టిన డబ్బుతో ఘనంగా పెండ్లిచేసి అత్తారింటికి పంపాం. ఉద్యోగస్తుడైన భర్తతో చక్కగా కాపురం చెయ్యొచ్చు కదా. పెండ్లయిన రెండు నెలలకే తిరిగి వచ్చేసింది. ఎందుకంటే ఏమి చెప్పదు. భర్త గురక పెడతాడని,వాళ్ళ అత్త తనకి అసలు నచ్చలేదని ఇలా ఏవో కుంటిసాకులు చెప్పేది. మేం బుజ్జగించి పంపడం.తను వారంలోపే మళ్ళీ పుట్టింటికి రావడం. ఇదే తంతు. అతనికి విసుగెత్తి విడాకులు ఇచ్చేశాడు. ఆ మహాతల్లి మా ఇంటికి వచ్చేసి, మా గుండెల మీద మళ్ళీ కుంపటై కూర్చుంది. ఈ విషయం చుట్టుపక్కల అందరికీ తెలిసింది. తలెత్తలేకుండా ఉన్నాం” ముక్కు చీదుతూ చెప్పింది హిమ.
“విడాకులు తీసుకోవడం అంత పరువు తక్కువ పనా? తనకు నచ్చని వాడితో తను మాత్రం కాపురం ఎలా చేస్తుంది చెప్పు?”
‘‘లేదు శృతీ. ఆ అబ్బాయి అన్నీ విధాలా ఆమెకు తగినవాడు. మా ఆడపడుచు ఇష్టంతోనే ఈ పెళ్ళి జరిగింది. ఆమెది మొండితనం. ఆ గుణాలే ఇప్పుడు మా కొంప ముంచాయి. సంసారం అంటేనే సర్దుబాటు. మనమైతే చిన్న చిన్న కారణాలతో కాపురాల్ని కూల్చుకుని కన్నవాళ్లని రోడ్డున పడేస్తామా చెప్పు?” అంది హిమ. హిమ అలా సూటిగా అడిగేసరికి శృతి ఉలిక్కిపడింది. జవాబు కోసం తడుముకుంది. విషయం దాటేస్తూ లంచ్కు టైం అవుతుందంటూ తొందరపెట్టింది. లంచ్ చేస్తుంటే తన అన్నావదిన గుర్తుకొచ్చారు.
నాలుగు రోజుల తర్వాత శృతి వినయ్ లాయర్ ఇంటికెళ్లారు. “డాక్యుమెంట్లు సిద్ధం చెయ్యమని పత్తా లేకుండా పోయారు. ఫోన్లో దొరకరు. ఈ రోజు విడాకులకు అప్లయ్ చేద్దామనుకుంటున్నా” తనకు ఎదురుగా కూర్చున్న వాళ్ళ వంక చూస్తూ అంది మాలతి.
“మమ్మల్ని క్షమించండి లాయరు గారు. ఇక వాటి అవసరం మాకు లేదు’’ అన్నాడు వినయ్. ఆ మాటలు మండు వేసవిలో మంచు జల్లులుగా చల్లగా మాలతి మనసును తాకాయి.
“అవును లాయరు గారు.మా లోని ఇగోలను పక్కన పెట్టి ఫస్ట్టైం కూర్చుని మనసు విప్పి మాట్లాడుకున్నాం. ఒకరినొకకరం అర్థం చేసుకోగలిగాం. నా ఫ్రెండ్ హిమ, తన ఆడపడుచు గురించి సరైన టైంలో చెప్పి నా కళ్ళు తెరిపించింది. అదివిన్న తర్వాత నేనే వినయ్తో కాస్త హార్ష్గా బిహేవ్ చేస్తున్నాననీ తెలుసుకున్నా” అంటూ హిమతో మాట్లాడిందంతా చెప్పింది శృతి.
‘‘అందుకేనా! ఎప్పుడూ లేనిది నేను చెప్పేది ఆసాంతం ఓపికతో విన్నావు” అన్నాడు వినయ్ శృతి వంక మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ. ఆమె నవ్వింది.
“ఏమాటకు ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి. మీకు గుర్తుందా మాలతి గారు. ఆ రోజు మీ భర్తని నేను వంట మనిషిగా పొరపడ్డ సంఘటన. అది నన్ను ఆలోచింపచేసింది. భార్యాభర్తల మధ్య నిజమైన అనుబంధానికి, ప్రేమకు ఎలాంటి భేషజాలు ఉండవని తెలిసింది. మూడేండ్ల మా కాపురంలో ఫర్ ద ఫస్ట్ టైం శృతి వెర్షన్ కూడా వినాలనుకున్నా. విన్నాక తెలిసింది ఆమె మా అమ్మానాన్నను చూసుకోడానికి మనఃస్ఫూర్తిగా సిద్ధంగా ఉందని” మెరిసే కళ్ళతో అన్నాడు వినయ్.
‘‘కన్నవారిని ప్రేమించే భర్త దొరకడం నా అదృష్టం. నా మట్టి బుర్రకు అర్థం కాలేదు. కానీ, తల్లిదండ్రుల పట్ల ఇంత బాధ్యతగా ఉన్నవాడు తన భార్య, కుటుంబం పట్ల అంతే బాధ్యతగా ఉండి తీరుతాడు. మా మధ్య ఉన్న కమ్యూనికేషన్ గ్యాప్ వల్ల ఎక్కడ నిర్లక్ష్యం చేస్తాడో అనే అభద్రత నాలో ఉండేది. అందుకే ఆయన ప్రతి మాటకు అడ్డుపడ్డా. ఆయనతో మాట్లాడాక.. కొడుకుగా తన బాధ్యత నెరవేర్చడానికి ఆరాటపడుతున్నాడని తెలుసుకున్నా”అంది శృతి.
‘‘మొదటినుండి లాయర్లా కాకుండా తోబుట్టువులా మమ్మల్ని కలపాలని చూశారు. మా బంధం విచ్ఛిన్నం కాకుండా కాపాడాలని చూసిన మిమ్మల్ని ‘‘మాలతి అక్కయ్య” అని పిలవాలని ఉంది” అన్నాడు ఉద్వేగంగా వినయ్. ఆ మాటలకు మాలతి కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.
అది సిటీ గ్రాండ్ హోటల్. హిమకు, తన భర్త శ్రీకర్కు ట్రీట్ ఏర్పాటు చేసింది మాలతి. “నేను చెప్పింది చక్కగా చేశారు. మీ వల్ల వారిలో అపోహలు తొలగిపోయాయి. వాళ్లను మళ్ళీ ఒకటి చేయగలిగా. మీ ఇద్దరికీ చాలా థ్యాంక్స్” సంతోషంగా అంది మాలతి.
“ఒక స్నేహితురాలిగా అది నా బాధ్యత మేడం. ఇందులో నా సాయం కంటే వాళ్ళను ఒకటి చెయ్యడానికి మీరు పడిన శ్రమ, ఆరాటం గొప్పది. అది నన్ను కదిలించింది. అందుకే చిన్న అబద్ధాన్ని చెప్పి, శృతి ఆత్మ విమర్శ చేసుకునేలా చేశా” అంది మెరిసే కళ్ళతో హిమ.
టీ గ్లాస్ కింద పెడుతూ “ మీ ఇద్దరూ నా కష్టం మర్చిపోతున్నారు. హిమా... నిన్ను కలవడం కోసం శృతికి తెలియకుండా మీ ఇంటికి, ఆఫీసుకి ఈ మహాతల్లి నాతో కార్లో ఎన్నిసార్లు చక్కర్లు కొట్టించిందో లెక్కేలేదు. అంతేనా.. పాలు కలపడమే రాని నాకు ట్రైనింగ్ ఇచ్చి మరీ నాతో టీ పెట్టించుకుని తాగింది” అన్న శ్రీకర్ మాటలకు ఇద్దరూ గట్టిగా నవ్వారు.
భార్య వైపు గర్వంగా చూస్తూ “ఐయామ్ ప్రౌడ్ ఆఫ్ యు మాలతి. వివాహబంధాన్ని కాపాడాలని తపించే నువ్వు నా భార్య కావడం నా అదృష్టం” అన్న శ్రీకర్ మాటలకు హిమ సంతోషంతో గట్టిగా చప్పట్లు కొట్టింది.
భాస్కరాచారి. కె, ఫోన్ : 7396016164
