ఊరంటే కొన్ని ఇళ్లు, బళ్లు, గుళ్లు... ఉంటాయి. ఈ ఊళ్లోనూ అవి ఉన్నాయి. ఇక్కడి నుంచి అక్కడికి, అక్కడి నుంచి ఇక్కడికి తిరగడానికి మాత్రం కారు లేదు. బస్ లేదు. ట్రైన్ లేదు. బైక్ కూడా లేదు. ఆ మాటకొస్తే... రోడ్డే లేదు. మరెలా? అంటే... ఊరంతా నీళ్లే ఉంటాయి. అందుకని వాళ్లంతా బోట్లలో తిరుగుతుంటారు. ఒక సినిమా పాటలో ‘ఊరు ఏరైంది’ అంటాడు రచయిత. ఈ ఊరిని చూస్తే మాత్రం ఏరులోనే ఊరు కట్టారేమో అనిపిస్తుంది. మరి ఈ ఊరు ఎక్కడుందో, ఎలా ఏర్పడిందో అనే డౌట్స్ క్లియర్ అవ్వాలంటే ఈ టూర్ వేయాల్సిందే!
చెక్క ఇళ్లు, రంగుల పూల చెట్లు, విశాలమైన గార్డెన్లు, ప్రశాంత వాతావరణం, పాతకాలపు ఆర్కిటెక్చర్తో ఈ ఊరిని చూసేందుకు రెండు కళ్లూ చాలవు. నెదర్లాండ్లోని ఒవెరిస్సెల్ ప్రావిన్స్లో ఉన్న ఊరు ‘గీథూర్’లో ఆశ్చర్యపరిచే విశేషాలున్నాయి. మామూలుగా అయితే ఏదైనా కొత్త ఊరికి వెళ్లాలంటే బస్లో వద్దు, ట్రైన్ బాగుంటుంది. ట్రైన్ జర్నీ కంటే కార్ జర్నీ కంఫర్ట్ అంటుంటారు. అలాగే ఎవరికి నచ్చినట్టు వాళ్లు ప్లాన్ చేసుకుని టూర్లు వేస్తుంటారు. కానీ, ఈ ఊరికి వెళ్లడానికి అలా కుదరదు. బస్, కార్, ట్రైనే కాదు, చివరికి బైక్కి కూడా పర్మిషన్ లేదు.
‘రూల్స్ బ్రేక్ చేసైనా వెళ్తా.. కావాలంటే ఫైన్ కట్టచ్చులే. కార్, బైక్ల్లో వెళ్తేనేగా ఫీల్ బాగుండేది..’ అంటారా! అస్సలు కుదరదు. ఎందుకంటే... అవన్నీ నడపాలంటే ముందు రోడ్ ఉండాలి కదా. ఆ ఊళ్లో రోడ్ ఉండదు. సిమెంట్, తారు రోడ్లే కాదు, కనీసం మట్టి రోడ్లు కూడా కనిపించవు. ఎందుకంటే, అక్కడ అన్నీ కాలువలు ఉంటాయి. ఊరు శివారు వరకు కార్లో రావొచ్చు. తర్వాత ఆ కార్లను ఊరి బయటే పార్క్ చేయాలి. బయట పెడితే దొంగిలిస్తారేమో!లక్షలు పెట్టి కొన్న కారు పోతుందేమో అనే భయం అక్కర్లేదు. ఎందుకంటే ఈ ఊరి వాళ్లకూ కార్లు ఉన్నాయి. అవి కూడా ఊరిబయటే ఉంటాయి. ఇంతకు ముందు ఈ ప్రాంతంలో పెడస్ట్రియన్ జోన్( కాలినడక)గా ఉండేది. కాలక్రమేణా వంతెనలు కట్టారు. అందుకని అక్కడ బోటింగ్తోపాటు నడక, సైక్లింగ్ మాత్రమే చేయగలరు. కావాలంటే టూరిస్ట్లు సైకిల్ రెంట్కి తీసుకుని తిరిగి రావొచ్చు. రెంట్ కూడా తక్కువే. సౌండ్, ఎయిర్ పొల్యూషన్ జాడే కనిపించదు. చెత్త ఎక్కడంటే అక్కడ పారేయకూడదు. అందుకోసం చాలా చోట్ల గార్బేజ్ బిన్స్ ఏర్పాటు చేసి ఉంటాయి. వాటిలోనే చెత్త వేయాలి. ఫ్రెంచ్ ఫ్రైస్, డచ్ చీజ్, హెర్రింగ్, స్ట్రూప్ వేఫెల్స్ వంటి ఫుడ్స్ ఇక్కడ ఫేమస్. ఆగస్ట్లో చివరి శనివారం ఫెయిరీటేల్ ఈవెంట్ జరుగుతుంది. దానిపేరు ‘గోండల్ వార్ట్’ (గోండల్ టూర్). ఆ సందర్భంగా కెనాల్లో బోట్ పరేడ్ చేస్తారు. సమ్మర్ ఫెయిర్లు కూడా జరుగుతాయి.
అసలు కంటే కొసరే ఎక్కువ
గీథూర్కి అసలుపేరు కంటే కొసరు పేర్లే ఎక్కువ. దీన్ని వెనిస్ ఆఫ్ నెదర్లాండ్స్, డచ్ వెనిస్, వెనిస్ ఆఫ్ హోలాండ్, లిటిల్ వెనిస్, వెనిస్ ఆఫ్ నార్త్ అనే పేర్లతో పిలుస్తారు. స్థానికంగా వాళ్లు ‘గెటెన్హార్న్’ అని పిలిచేవాళ్లు. ‘హార్న్ ఆఫ్ గోట్స్’ అని దానర్థం. అదే కాలక్రమంలో గీథూర్గా మారింది.
ఎలా ఏర్పడిందంటే...
ఈ ఊరు వెనక రెండు స్టోరీలు ఉన్నాయి. ఒకటి...13వ శతాబ్దంలో ఫ్రాన్సిస్కన్ సన్యాసులు ఇక్కడికి రావడం గురించి. ట్రాన్స్పోర్ట్ ఫ్యూయల్ తయారుచేయడం కోసం వాళ్లు కుళ్లిన చెట్ల చెత్త (పిట్)ను తీసుకెళ్లేవాళ్లు. వాటికోసం ఈ ప్రాంతంలో ఎక్కడిపడితే అక్కడ కాలువలు తవ్వారు. పిట్ కోసం కాలువలు తవ్వేసరికి అక్కడ నేల తక్కువై చిన్న, పెద్ద సరస్సులు ఏర్పడ్డాయి. ఉన్న నేలలోనే వాళ్లంతా ఇళ్లు కట్టుకున్నారు.
మరొకటి... 1170లో పెద్ద వరద వచ్చింది. అప్పుడు ఆ విపత్తు నుంచి తప్పించుకున్న ప్రజలు ఈ ప్రాంతానికి వచ్చారు.1230లో మధ్యదరా నుంచి వచ్చిన కొంతమంది ఇక్కడ ఊరు కట్టారు. వాళ్లు ఇక్కడ అడవి మేకల కొమ్ములు గుర్తించారు. అవి కూడా వరదలో చిక్కుకుని చనిపోయి ఉంటాయనేది వాళ్ల అంచనా. అప్పటి నుంచి వాళ్లే అక్కడ ఉండిపోయారని కూడా అంటారు.
ఊరి విశేషాలు
ఈ ఊరంతా చిన్న చిన్న ఐలాండ్లతో ఉంటుంది. అటు నుంచి ఇటు ఇళ్లలోకి వెళ్లడానికి వంతెనలు ఉంటాయి. అవి ఒకటో రెండో కాదు, ఏకంగా180 చెక్క వంతెనలు. రోజుకి దాదాపు 600 బోట్లు తిరుగుతాయి. కాలువ ఏడు కిలో మీటర్లు ఉంటుంది. కానీ లోతు రెండు మూడు అడుగులే. బాతుల క్వాక్ క్వాక్ సౌండ్ మాత్రమే కాస్త గట్టిగా వినిపిస్తుంది ఇక్కడ. ఊరంతా ప్రశాంతంగా, నిశ్శబ్దంగా ఉంటుంది. ఈ ఊళ్లో మొత్తం1,100 ఇళ్లున్నాయి. అందులో 2,500 పైగా జనాభా ఉన్నారు. అక్కడి వాళ్లకు మర్యాద ఇవ్వాలి. వాళ్లు వంతెనలు మూసేసినప్పుడు అటు వైపు వెళ్లకూడదు. బోట్లో నుంచి దిగి వాళ్ల ఇంటి గార్డెన్స్లోకి వెళ్లకూడదు. ఇక్కడ ఉండే వాళ్లకంటే టూరిస్ట్ల సంఖ్యే ఎక్కువ. సంవత్సరానికి రెండు లక్షల మందిదాకా టూరిస్ట్లు ఇక్కడికి వెళ్తుంటారు. తినుబండారాలు అమ్మేవాళ్లు కూడా బోట్లలో తిరుగుతూ టూరిస్ట్లకు అమ్ముతుంటారు. అప్పుడప్పుడు రోడ్ల మీద ట్రాఫిక్ లాగే ఇక్కడ బోట్ ప్రాబ్లమ్ వస్తుంటాయి.
సమ్థింగ్ స్పెషల్
మ్యూజియం, ప్రైమరీ స్కూల్, చర్చ్లు కూడా ఉన్నాయి అక్కడ. ‘హెట్ ఓల్డె మాత్ యుఅజ్’ అనే మ్యూజియం ఉంది. అది శతాబ్దాల నాటి ఫార్మ్ హౌస్లా ఉంటుంది. ఇక్కడ ఆర్ట్ ఎగ్జిబిషన్స్ కూడా బోలెడు ఉంటాయి. పిల్లలకోసం స్పెషల్ యాక్టివిటీస్ ఉంటాయి. రాళ్ల గురించి స్టడీ చేసేవాళ్లకు ఇది అనువైన ప్లేస్. ఇక్కడ చారిత్రక కట్టడాలు, భవంతులు చాలా బాగుంటాయి. వాటిలోకి వెళ్తే బోలెడన్ని సంగతులు తెలుసుకోవచ్చు. అంతేకాదు ఇక్కడ కెనాల్స్లో తిరగడానికి అద్దెకు ఎలక్ట్రిక్ విస్పర్ బోట్ దొరుకుతుంది. గంటకు 30 యూరోలు చార్జ్ చేస్తారు. ఇవేకాకుండా టూర్ బోట్లు కూడా ఉంటాయి. ఎక్కువమంది టూరిస్ట్లు వచ్చినప్పుడు, టూర్బోట్లలో వెళ్లొచ్చు. బోటింగ్తోపాటు సైక్లింగ్, సెయిలింగ్ స్పెషల్ అట్రాక్షన్స్.
సమ్మర్ బెటర్
సీజన్ టైంలో అయితే బోట్లు ఫ్రీగా దొరకవు. కాబట్టి ఒక రోజు ముందుగానే రెంట్కి తీసుకోవాలి. కాలువల ఒడ్డున హోటల్స్, హాలిడే గెస్ట్ హౌస్లు ఉంటాయి. కాబట్టి బస చేయడానికి ఎలాంటి ఇబ్బంది ఉండదు. చలికాలంలో సరస్సు గడ్డకట్టిపోతుంది. ఆ టైంలో ఐస్ స్కేటింగ్ చేసేందుకు టూరిస్ట్లు వస్తుంటారు. చలిని తట్టుకోగలిగేతే వింటర్లో వెళ్లొచ్చు. లేదంటే సమ్మర్లో వెళ్లడమే బెటర్.
ఎలా వెళ్లాలి?
కార్ లేదా బస్లో ఆమ్స్టర్డామ్ నుంచి గంటన్నర ప్రయాణం. స్టీన్ విక్జ్ నుంచైతే గీథూర్ చేరుకోవడానికి ఐదు కిలోమీటర్ల దూరం జర్నీ చేయాలి. మనం వెళ్లాలంటే... హైద్రాబాద్ నుంచి ఆమ్స్టర్డామ్ విమానంలో వెళ్లి, అక్కడి నుంచి ట్రైన్లో వెళ్లాలి. దీనికి 30 వేల నుంచి 46 వేల వరకు ఖర్చు అవుతుంది. అలాగే హైద్రాబాద్ నుంచి బ్రస్సల్స్, డస్సెల్డోల్ఫ్, ఫ్రాంక్ఫర్ట్, మ్యూన్స్టర్లకు విమానంలో వెళ్లి అక్కడి నుంచి ట్రైన్లలో వెళ్లొచ్చు. అలా వెళ్తే 28 వేల నుంచి 78 వేల వరకు ఖర్చు అవుతుంది.
